Historia

POCZĄTKI NASZEGO KLUBU SIĘGAJĄ 1956 ROKU. DZIAŁAMY NIEPRZERWANIE OD BLISKO 63 LAT. ZAPRASZAMY DO ZAPOZNANIA SIĘ Z NASZĄ CIEKAWĄ I BOGATĄ HISTORIĄ .

Zapraszamy do pobrania Broszury wydanej z okazji 60-lecia Poznańskiego Klubu Podwodnego PTTK Akwanauta

Początek, 1956 -

   W Poznaniu w dniu 24 września 1956 roku w lokalu przy Starym Rynku z inicjatywy Andrzeja Marchwickiego zebrała się grupa entuzjastów i założyła Poznańską Sekcję Płetwonurków PTTK. Wśród obecnych znajdowali się późniejsi aktywni działacze klubu: E. Ciołkowiak, A. Marchwicki, W. Niewiecki. C. Płoszajczak, L. Sokołowski, W. Wiewiórowski.

  Sekcja ta była drugą w kraju po warszawskiej. O tym wydarzeniu informowała poznańska prasa. Pierwszym prezesem wybrano Lecha Sokołowskiego. Zarząd Oddziału Poznańskiego w dniu 5 października zatwierdził sekcję i wybrane władze. Mimo,że już 14 października 1956 roku rozpoczęto treningi na pływalni krytej przy ul. Wronieckiej, a prasa poznańska często pisała o sekcji – istnienie jej stało pod znakiem zapytania. Były najpierw spory ze „starymi” działaczami turystycznymi i Zarządem Oddziału Poznańskiego PTTK, którzy uważali, że taki dziwoląg turystyki kwalifikowanej nie odpowiada formom turystyki w ogóle. Mimo tych przeszkód sekcja pracowała i systematycznie się rozwijała,i po roku liczyła blisko 100 członków. Parę miesięcy później, bo w dniu 9 grudnia 1956 odbył się w Warszawie pierwszy zjazd przedstawicieli placówek terenowych PTTK zainteresowanych turystyką podwodną. W pierwszym okresie działalność sekcji cechował duży dynamizm poczynań. W 1957 roku członkowie sekcji zapoczątkowali organizowane systematycznie przez kilka następnych lat pokazy sprzętu do nurkowania swobodnego produkcji firm zachodnich w okresie trwania Międzynarodowych Targów Poznańskich. Efektem tej współpracy było otrzymanie przez klub, jako pierwszy w kraju, doskonałego sprzętu francuskiej firmy L. Spirotechnique – 2 aparatów powietrznychi przenośnej sprężarki ALIZE.

  Sekcja prowadziła systematyczne treningi na basenie, organizowała szkolenia i popularyzowała nurkowanie swobodne również przez organizowanie projekcji filmów. Wyświetlano wówczas filmy niemieckie, angielskie, polskie, a przede wszystkim słynne filmy grupy J. Cousteau jak: „Krajobraz Milczenia”, „Łowy Neptuna”, „Wraki”, „Jaskinie Saint-Martin”.

      2 czerwca 1958 roku sekcję przemianowano na Poznański Klub Podwodny PTTK, mający samodzielność, własny regulamin i możliwość statutowego finansowania.

      Zasadniczym przełomem w pracy płetwonurków zrzeszonych w PTTK było zorganizowanie w dniu 14 grudnia 1958 zjazdu przedstawicieli klubów płetwonurkowych z całej Polski, na którym wybrano Komisję Turystyki Podwodnej, a w jej skład weszli członkowie naszego klubu: A. Marchwicki i W. Niewiecki.

      W klasyfikacji klubów zrzeszonych w PTTK klub poznański sklasyfikowano wówczas na II miejscu w kraju. Witold Zubrzycki, pionier i propagator nurkowania swobodnego pisał w tym okresie (Ziemia 8/58): „… W obrazie chaosu i wyczekiwania wyjątek stanowi jedynie działalność Poznańskiego Klubu Podwodnego, który nie tylko zgromadził ludzi prawdziwie zamiłowanych w uprawianiu podwodnych wędrówek, nie tylko umiał wszystkich zaprząc do pracy dla wspólnego dobra, ale też wykazuje niezwykłą prężność organizacyjną i pomysłowość”.

      Płetwonurkowie Poznańskiego Klubu Podwodnego PTTK włączyli się w badania nad początkami państwa polskiego w zakresie poszukiwań podwodnych. Z taką inicjatywą już w 1958 roku wystąpił do Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków ówczesny prezes klubu Włodzimierz Niewiecki. Dopiero jednak w rok później podjęto tę inicjatywę i w sierpniu 1959 dokonano poszukiwań podwodnych. Prace kontynuowano również w 1960 roku. Rezultaty przeszły oczekiwania wszystkich – uczonych i uczestników poszukiwań. Odkryto i zlokalizowano most długości 600 m, szerokości 6 m i jak osądzili znawcy – jest on największym tego rodzaju obiektem archeologicznym, pochodzącym z wczesnego średniowiecza w całej środkowej Europie. Znaleziono również szereg zabytków metalowych jak hełmy, oszczepy, a także ceramikę i szkielety ludzkie. Obok tego największą sensacją na skalę europejską było odkrycie przez A. Marchwickiego, L. Szelążka i W. Wiewiórowskiego i wydobycie dębowej łodzi – jednodrewki o długości 10,45 m i szerokości 0,87 m. Był to jedyny egzemplarz w kraju, bodaj także w Europie Środkowej. Ten piękny eksponat przysporzył archeologom i konserwatorom drewna wiele problemów technicznych, a uczonym dowodów prapolskości Ostrowia Lednickiego. Wydobyte zabytki można oglądać w Skansenie w Dziekanowicach. 

      Dalszym ciągiem poszukiwań i odkryć było zaproszenie w 1960 roku poznańskich płetwonurków do prac w jeziorze Koskowickim na Polach Lednickich.

      Archeologiczne poszukiwania podwodne na zlecenie Katedry Archeologii Polskiej i Powszechnej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu prowadzono również w 1966 roku w jeziorze Bytyńskim i Bnińskim.

      Rezultaty poszukiwań podwodnych poznańskich płetwonurków świadczą o „specjalizacji archeologicznej” w tamtych latach.

      Początek lat sześćdziesiątych charakteryzuje się wyraźnym regresem działalności wewnątrzklubowej. Mimo to byliśmy reprezentowani w Komisji Turystyki Podwodnej III kadencji (od 1961) przez W. Niewieckiego, IV kadencji (od 1963) przez
A. Marchwickiego i W. Niewieckiego oraz V kadencji przez A. Marchwickiego. Członkowie klubu wchodzili również w skład kadry instruktorskiej na ogólnopolskich obozach szkoleniowych i kursach. Dzięki jednak indywidualnej pracy i zaangażowaniu E. Ciołkowiaka, A. Marchwickiego, W. Niewieckiego, J. Nowackiego, A. Nowaczyka i W. Wiewiórowskiego klub nie stracił nic ze swojej pozycji na arenie ogólnopolskiej. Dzięki inicjatywie i osobistemu zainteresowaniu Włodzimierza Niewieckiego w latach 1960 – 1962 ukazały się cztery numery biuletynu Komisji Turystyki Podwodnej „Świat Podwodny”.

1966 - 1971

  W jubileuszowym – dziesiątym roku działalności znacznie ożywiła się działalność w klubie. Nowym prezesem wybrano Edwarda Ciołkowiaka. Odbyły się w tym roku pierwsze zawody sprawnościowe płetwonurków, w których drużyna Poznańskiego Klubu Podwodnego zdecydowanie pokonała drugą Ligę Obrony Kraju z Poznania.

  Przez 3 lata z rzędu, począwszy od 1966 klub z upoważnienia Komisji Turystyki Podwodnej był organizatorem ogólnopolskich kursów w Jugosławii, których kierownikiem był A. Marchwicki. On też, jako jedyny w okresie 30-letniej działalności klubu dostąpił zaszczytu piastowania funkcji v-ce przewodniczącego d/s szkolenia i imprez Komisji Turystyki Podwodnej VI kadencji w latach 1968-72. Ponadto w skład plenum wybrano wówczas E. Ciołkowiaka, a W. Właźliński i A. Wojciechowski weszli w skład Podkomisji Medycznej.

W latach 1965-67 członkowie klubu, wchodząc w skład ekipy polskiej, brali udział w Zimowych Mistrzostwach Adriatyku w Łowiectwie Podwodnym.

3 października 1967 roku Poznański Klub Podwodny PTTK przyjął nazwę „Akwanauta”.

W grudniu klub organizuje I zawody „Srebrna Płetwa m. Poznania”, których ranga rosła z roku na rok.

 

Koniec lat sześćdziesiątych przyniósł też członkom klubu szereg sukcesów indywidualnych i drużynowych w zawodach sprawnościowych i w łowiectwie podwodnym.

   Rok 1970 to nowe odkrycie archeologiczne, nawiązujące do dawnych sukcesów klubu. W czasie obozu szkoleniowego w Lubrzy Romuald Zątek odnalazł średniowieczną łódź – dłubankę. Nazwa klubu „Akwanauta” ponownie pojawiła się na szpaltach prasy ogólnopolskiej i regionalnej.

  Uroczystości związane z 15-leciem działalności Komisji Turystyki Podwodnej odbyły się w listopadzie 1971 roku w Warszawie. A. Marchwickiemu przyznano Złotą Honorową Odznakę PTTK, a medale 15-lecia wręczono E. Ciołkowiakowi, A. Nowaczykowi. Dalszych kilka osób otrzymało nagrody rzeczowe.

1971 - 1975

 Lata 1971-73 charakteryzowały się dynamicznym wzrostem liczby prac podwodnych wykonywanych przez członków klubu. Wypracowane środki zasilały konto klubu i stwarzały możliwość zakupu drogiego sprzętu nurkowego. Znaczne zainteresowanie pracami podwodnymi przyniosło jednocześnie osłabienie programowej działalności klubowej i nasiliło spory między członkami klubu o zakres jego działalności. W Poznaniu zawiązano nowe kluby nurkowe i powstała sytuacja, w której te same osoby były członkami dwóch klubów, co nie sprzyjało indywidualnej aktywności. Zebranie sprawozdawczo-wyborcze klubu w 1974 roku kładzie kres tej sytuacji, podejmując znamienną uchwałę, że członkowie klubu „Akwanauta” nie mogą być członkami innych klubów nurkowych. Janusz Nowacki, który pod koniec 1972 roku objął funkcję prezesa, nie miał łatwego zadania, bowiem wielu instruktorów zgodnie z uchwałę opuściło klub przechodząc do klubu Mistral i Poznańskiego Klubu Działalności Podwodnej.

      Kolejne VI zawody „Srebrna Płetwa m. Poznania” w 1972 roku wprowadziły do programu konkurencje kobiece.

      Na III Kongresie CMAS w Londynie w 1973 roku W. Wiewiórowski przedstawił tezy referatu, przygotowanego przez W. Niewieckiego, pt. „Odkrycia archeologiczne w wodach śródlądowych w Polsce”.

      Wspomniane wyżej trudności kadrowe nie były jedynymi problemami klubu. Nasiliły się kłopoty sprzętowe, bowiem jedyne posiadane przez klub aparaty powietrzne typu Elf były już krańcowo wyeksploatowane. Klub nadal nie posiadał dużej sprężarki z silnikiem spalinowym bądź elektrycznym, co utrudniało napełnianie butli sprężonym powietrzem na nurkowaniach szkoleniowych i obozach.

      Klub mimo to prowadził coroczne kursy nurkowania swobodnego dla sympatyków i organizował obozy nad jeziorem Kiekrz koła Poznania.

      Kolejne VIII już zawody „Srebrna Płetwa m. Poznania” przyniosły wzrost rangi imprezy. Przyznano po raz pierwszy tytuły Mistrzów Polski w konkurencjach 1850 m w płetwach i 100 m z ubieraniem aparatu mężczyzn. Systematyczna praca z młodzieżą przyniosła w 1976 roku, nie tylko kolejne stopnie wyszkolenia, ale również pierwsze sukcesy sportowe w IX zawodach „Srebrna Płetwa m. Poznania”. Zawody otrzymały w tym roku rangę Basenowych Mistrzostw Polski Technik Podwodnych, a patronat nad imprezą objął po raz pierwszy Prezydent Miasta Poznania. Do organizacji imprezy włączyli się również koledzy z Poznańskiego Klubu Działalności Podwodnej.

1976 - 1979

    Rok 1976 był rokiem 20-lecia istnienia Komisji Działalności Podwodnej. Uroczystości odbywały się na zamku w Uniejowie. W gronie wyróżnionych działaczy znaleźli się również członkowie klubu „Akwanauta”. J. Nowacki, A. Wojciechowski i R. Zątek otrzymali Srebrną Honorową Odznakę PTTK, a dyplomy ZG PTTK M. Bowgierd, A. Bernacik i J. Sorge.

      Rok następny – 1977 – zapisał się wieloma sukcesami sportowymi młodych drużyn klubowych. Na X Mistrzostwach Polski Technik Podwodnych „Srebrna Płetwa m. Poznania” drużyna klubowa zdobyła miano najlepszej drużyny PTTK.

      Również start w V Mistrzostwach Polski Płetwonurków „Złota Nike” przyniósł tym razem sukcesy indywidualne młodych reprezentantek klubu.

      Działalność propagandowa i liczne sukcesy sportowe młodzieży spowodowały, że do klubu garnęła się młodzież pragnąca uprawiać nurkowanie swobodne. Klub wzmocnił się organizacyjnie, a dzięki współpracy z kolegami z WOPR-u Chodzież po wielu latach przerwy udało się zorganizować obóz szkoleniowy poza granicami Poznania. Był to kolejny rok przełomowy w wieloletniej historii klubu.

      Kolejne XI Mistrzostwa Polski Technik Podwodnych przyniosły dalsze sukcesy młodej męskiej drużyny, a 1978 rok przyniósł dawno oczekiwaną poprawę w wyposażeniu w sprzęt nurkowy. Zakupiono nowe aparaty powietrzne i sprężarkę GERA produkcji NRD dzięki pomocy finansowej Wydziału Kultury Fizycznej i Turystyki Urzędu Miejskiego, Wojewódzkiej Rady Związków Zawodowych i Oddziału Poznańskiego.

      W miarę wzrostu poziomu wyszkolenia członkowie klubu – począwszy od 1978 r. – podejmowali proste prace podwodne, które pozwalały uzyskać fundusze niezbędne do pokrywania rosnących z roku na rok kosztów wynajmu basenu. Bez cotygodniowych zajęć szkoleniowych na basenie trudno sobie bowiem wyobrazić działalność szkoleniową klubu podwodnego.

1980 - 1984

  Rok 1980 przyniósł pierwszą od wielu lat zagraniczną wyprawę poznańskich płetwonurków na Sycylię. W składzie ekipy byli również przedstawiciele klubu „Akwanauta” – P. Krzyżaniak i J. Nowacki.

      Opóźnione XIII Mistrzostwa Polski Technik Podwodnych , które odbyły się w 1981 r., zakończyły się największym sukcesem klubowej drużyny, która w klasyfikacji końcowej mężczyzn zajęła III – medalowe miejsce dzięki dobrej postawie we wszystkich konkurencjach, a kadra instruktorska doznała wyraźnego wzmocnienia, bowiem dwaj wychowankowie klubu J. Kozakiewicz i P. Krzyżaniak uzyskali stopnie instruktorskie.

      Prężna działalność klubu w latach siedemdziesiątych znalazła swoje odbicie podczas uroczystego spotkania aktywu klubów płetwonurkowych w Dąbkach z okazji 25-lecia Komisji Działalności Podwodnej. Wielu członków klubu w dowód wieloletniej działalności społecznej otrzymało wyróżnienia J. Nowacki i A. Wojciechowski złote odznaki „Zasłużony w pracy z młodzieżą”, a A. Bernacik i J. Sorge Srebrne Honorowe Odznaki PTTK. Podsumowaniem dwudziestopięcioletniej działalności klubu była natomiast wspólna wyprawa Klubu Działalności Podwodnej „Delfin” z Chodzieży i „Akwanauty” do Grecji. Przez prawie miesiąc uczestnicy wyprawy nurkowali w czystych wodach otaczających półwysep Sithonia koło Salonik. Warunki były wspaniałe i pozwalały na nurkowanie głębokowodne do 60 m.

      W 1982 roku odnotowaliśmy natomiast po raz pierwszy od kilkunastu lat nowy sukces w zawodach w łowiectwie podwodnym. Również przez szereg następnych lat grupa doświadczonych płetwonurków klubu z M. Piechockim, J. Sorge i B. Wohlgetanem plasowała się w czołówce zawodów w Tleniu.

      Jubileuszowe – XV Mistrzostwa Technik Podwodnych „Srebrna Płetwa m. Poznania” w 1983 roku były ostatnimi zawodami zorganizowanymi wspólnie przez „Akwanautę” i PKDP. Względy organizacyjne i finansowe nie pozwoliły podołać wymaganiom imprezy tej rangi. Kolejne mistrzostwa organizował Poznański Klub Działalności Podwodnej.

      Dzięki kontaktom nawiązanym przez J. Nowackiego w 1982 roku, w listopadzie 1983 doszło do spotkania członków klubu „Deutscher Unterwasser Club” z Berlina Zachodniego z członkami klubu „Akwanauta”. Wspólne nurkowanie i projekcja filmów o tematyce płetwonurkowej pozwoliła na szeroką wymianę doświadczeń.

      W roku następnym – 1984 – na przełomie maja i czerwca członkowie klubu „Akwanauta” rewizytowali DUC w Berlinie Zachodnim. Najciekawszym punktem spotkania było nurkowanie w specjalnej wieży, której wyposażenie techniczne pozwala na symulowanie nurkowań głębokowodnych. Rok ten obfitował dużą liczbą prac podwodnych wykonanych na rzecz Poznania na jeziorze Rusałka związanych z organizowaną w naszym mieście spartakiadą młodzieży. Uzyskane środki pozwoliły bez przeszkód realizować przyjęty program szkolenia oraz zakupić nowy sprzęt nurkowy i turystyczny.

1985 - 1995

  Najważniejszym wydarzeniem 1985 roku była niechybnie pierwsza samodzielna zagraniczna wyprawa płetwonurkowa klubu „Akwanauta” do Grecji i Jugosławii. Nurkowania szkoleniowe w czystych i ciepłych wodach dostarczyły wielu wrażeń i przyniosły nowe doświadczenia szkoleniowe.

      W czasie inauguracji kolejnych Dni Turystyki A. Bernacik i A. Wojciechowski otrzymali, przyznane im przez Miejską Radę Narodową, Odznaki Honorowe Miasta Poznania. Był to dowód uznania za wieloletnią społeczną pracę na terenie miasta.

      W końcu roku ukazało się Zarządzenie Przewodniczącego Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Sportu w sprawie uprawiania płetwonurkowania. Tak więc po prawie 30 latach działania płetwonurkowie doczekali się formalnego uregulowania spraw związanych z nurkowaniem swobodnym. Zmianie uległy zasady szkolenia i wymagania na stopnie nurkowe i instruktorskie.

      Rok 1986 był rokiem kolejnego jubileuszu – 30 lat zorganizowanego nurkowania swobodnego w Polsce. Na uroczystym Plenum Komisji Działalności Podwodnej w Szczyrku klub „Akwanauta”, drugi jaki powstał w Polsce otrzymał wspaniałą pamiątkową kasetę z fragmentem koralowca. Członkowie klubu od lat pracujący społecznie w klubie zostali szczególnie uhonorowani. A. Bernacik, J. Nowacki i A. Wojciechowski otrzymali Złote Honorowe Odznaki PTTK i nagrody rzeczowe.

      Jedynym akcentem jubileuszowym w klubie (oficjalne obchody przewidziane były w późniejszym terminie) było spotkanie członków w listopadzie 1986 roku połączone z nurkowaniem w jeziorze Białkosz. Natomiast w grudniu członkowie klubu uczestniczyli w uroczystościach 15-lecia nurkowania swobodnego w Chodzieży, zorganizowanych przez Klub Działalności Podwodnej „Delfin”, z którym zawsze łączyły nas bardzo bliskie stosunki.

      Oficjalne uroczystości klubowe z okazji 30-lecia odbyły się 27 lutego 1988 roku na terenie SKS „Posnania”. Klub otrzymał listy gratulacyjne od Wojewody Poznańskiego i Oddziału Poznańskiego PTTK. Uhonorowano go także Honorowym Dyskiem Urzędu Wojewódzkiego, a założyciel klubu Andrzej Marchwicki otrzymał Honorową Odznakę Miasta Poznania.

      Czwarte z kolei dziesięciolecie działalności Poznańskiego Klubu Podwodnego PTTK „Akwanauta” przypadło w okresie burzliwych przemian. Zmieniły się realia ekonomiczne.

      Podstawowym problemem Zarządu w tych latach było uzyskanie środków na podstawową działalność programową. Wpływy ze składek ledwo pokrywały koszty najmu basenu. Mimo problemów organizowano kursy wstępne i obozy szkoleniowe. Trzeba jednak przyznać, że nie gromadziły one tylu płetwonurków co dawniej.

      Dziesięciolecie przyniosło natomiast pierwsze indywidualne wyprawy członków klubu: Zdzisław Pietrucha – Grecja (1987), Andrzej Bernacik – Turcja (1988), Zdzisław Pietrucha – Indonezja (1989), Zdzisław Pietrucha i Michał Piechocki – Norwegia (1991), Andrzej Bernacik i Andrzej Wojciechowski – Egipt (1991), Zdzisław Pietrucha – Hiszpania (1992), Zdzisław Pietrucha i Jerzy Gałążewski – Egipt, Izrael (1994, 1995, 1996), Andrzej Bernacik, Michał Sieczkowski, Ryszard Trzcieliński i Andrzej Wojciechowski – Włochy, Sardynia (1996).

      Klub „Akwanauta” dysponował stosunkowo liczną, doświadczoną kadrę instruktorską, która w macierzystym klubie nie zawsze była w pełni wykorzystywana. W 1991 roku Andrzej Wojciechowski wziął udział w obozie OSP-ORW „Mistral”, a Tomasz Janicki w 1994 roku wchodził w skład kadry na obozie LOK „Delfin” z Poznania. Z czasem współpraca z innymi klubami uległa dalszemu ożywieniu. Instruktorzy „Akwanauty”: Andrzej Wojciechowski, Marek Różalski, Tomasz Janicki i Andrzej Bernacik wraz z Poznańskim Klubem Działalności Podwodnej już w 1994 roku zorganizowali wspólny ogólnopolski kurs na I, II, III stopień płetwonurka w bazie PKDP w Giewartowie nad j. Powidzkim. Podobnie było w 1995 roku, a w obozie Wielkopolskiego Towarzystwa Podwodnego „Barrakuda” wziął udział Andrzej Bernacik.

1996 - 2001

  Kolejny jubileuszowy rok 1996 był bardzo bogaty w imprezy służące propagowaniu nurkowania swobodnego. W wymyślonym przez Janusza Nowackiego nurkowaniu wielkanocnym, kontynuowanym przez Poznański Klub LOK „Delfin”, brało udział, w tym roku szczególnie, dużo płetwonurków z wszystkich poznańskich klubów. Wyjątkowo długa zima sprawiła, że po raz pierwszy nurkowanie wielkanocne było zarazem nurkowaniem podlodowym, któremu przyglądała się wyjątkowo licznie zgromadzona na pomostach i brzegu jeziora publiczność.

      Na przełomie lipca i sierpnia w dużym obozie szkoleniowym na wszystkie stopnie, przygotowanym tym razem wspólnie przez „Akwanautę” i PKDP, wzięli udział płetwonurkowie z różnych stron Polski. Kadrę ze strony „Akwanauty” tworzyli: Andrzej Bernacik, Tomasz Janicki, Marek Różalski oraz Andrzej Wojciechowski. Podsumowaniem akcji letniej był przygotowany przez klub wyjazd do Włoch na Sardynię połączony z kursem na stopień P3 z udziałem klubowych instruktorów: Andrzeja Bernacika, Ryszarda Trzcielińskiego i Andrzeja Wojciechowskiego.

      Jubileusz 40-lecia istnienia klubu obchodzony był na plenerowym spotkaniu byłych i aktualnych członków w Giewartowie w dniach 14 i 15 września. Obecni byli również przedstawiciele poznańskich klubów płetwonurkowych.

 

      Kolejne pięciolecie (1996-2001) to konsekwentna realizacja sprawdzonego systemu szkolenia. Klub organizował co roku po dwa kursy wstępne na basenie i obozy szkoleniowe na wodach otwartych w bazie PKDP w Giewartowie. Ogólnopolskie obozy realizowane były wspólnie z PKDP. Osobnym rozdziałem była bogata współpraca z WTP „Barrakuda”. W kolejnych obozach w Chorwacji zorganizowanych przez ten w latach 1997 – 2003 brali udział członkowie klubu „Akwanauta”, a w skład kadry wchodzili: A. Bernacik i A. Wojciechowski.

      W styczniu 1999 roku, z inicjatywy Michała Piechockiego, powstała Pniewska Sekcja Płetwonurków „Akwanauta”, która realizuje corocznie wiele nurkowań weekendowych.

      45-lecie klubu obchodzono skromnie na uroczystym spotkaniu w lokalu klubowym w dniu 20 października. Obecni byli przedstawiciele Urzędu Marszałkowskiego i Urzędu Miejskiego.

2002 - 2006

  Kolejne 5 lat przyniosło rozszerzenie i urozmaicenie działalności klubowej za sprawą licznej grupy osób, które włączyły się aktywnie do działalności programowej. Są to: Jan Mikliński i Krzysztof Cieśliński oraz Iwona Przybylska, Cezary Wyszyński, Artur Durczak, Szymon Filoda i Michał Marek. Wzrosła w sposób znaczny ilość nurkowań szkoleniowo-turystycznych weekendowych i wrakowo-morskich oraz indywidualnych wyjazdów zagranicznych. Doświadczeni płetwonurkowie, Jan Mikliński i Zdzisław Pietrucha, zorganizowali szereg wyjazdów nurkowych do Egiptu.

      Rok 2004 przyniósł klubowy kurs na stopień P3 prowadzony przez A. Bernacika i R. Trzcielińskiego, który ukończyli: A. Durczak, J. Mikliński, M. Marek oraz A. Nikisch.

      Michał Piechocki jedyny w klubie specjalizuje się w nurkowaniach głębokowodnych z użyciem mieszanin gazowych. Posiada klubowy rekord głębokości – 105 m osiągnięty w j. Hańcza i 103 m w słynnym Blue Hole w Egipcie.

      Zorganizowane wspólnie z PKDP spotkania płetwonurków w Giewartowie w ramach „Tabatt’s Days” w 2004 i 2005 roku, obecnie „Nurkowe Dni Giewartowa”, gromadziły również płetwonurków z klubów nurkowych z całej Polski. Tegoroczne spotkanie, przygotowane ze strony „Akwanauty” przez Jana Miklińskiego, przyniosło szczególnie dużo atrakcji i zgromadziło pokaźną liczbę uczestników – płetwonurków z rodzinami oraz sympatyków nurkowania swobodnego. Impreza ta zapoczątkowała obchody 50-lecia powstania klubu. Telewizja TVP3 w bloku informacyjnym „Teleskop” pokazała krótki reportaż z tego wydarzenia.

Podsumowanie 50-lecia

  Poznański Klub Podwodny PTTK „Akwanauta” od początku istnienia działa w strukturach Oddziału Poznańskiego PTTK, który nie tylko wspiera naszą działalność, ale przede wszystkim udostępnia lokal klubowy.

      Działalność programowo-szkoleniowa klubu nie byłaby możliwa bez należytego zabezpieczenia w drogi specjalistyczny sprzęt nurkowy. Zakupy sprzętu i utrzymanie jego należytego stanu technicznego pochłaniają spore środki. Od wielu lat nieodzowną pomoc finansową klub „Akwanauta” otrzymuję od Urzędu Marszałkowskiego i Urzędu Miejskiego. Tylko dzięki tej pomocy działalność klubu mogła być tak bogata, a nurkowania bezpieczne.

      Aktualnie klub zrzesza 60 aktywnych członków posiadających rożne stopnie nurkowe. W klubie pracują instruktorzy M3: A. Bernacik, R,. Trzcieliński i A. Wojciechowski oraz instruktor M2 T. Janicki. Przyznawany przez Komisję Działalności Podwodnej stopień P4 posiadają doświadczeni płetwonurkowie: M. Piechocki, Z. Pietrucha oraz I. Przybylska, a tytułem lekarza klubowego legitymują się: J. Henschke, I. Przybylska i A. Wojciechowski. Bardzo liczną grupę stanowią osoby ze stopniem P3, który uprawnia do kierowania zespołami płetwonurków w czasie akcji nurkowych. Takich osób jest 11: N. Bernacik, A. Durczak, J. Gałążewski, J. Henschke, M. Marek, J. Mikliński, A. Nikisch, G. Pakulski, M. Piechocki, Z. Pietrucha, M. Sieczkowski oraz C. Wyszyński.

      Na podstawie przytoczonych wyżej faktów można stwierdzić, że klub „Akwanauta”, przez całe swoje 50-lecie, cieszy się dużą popularnością, co roku szkoli wielu płetwonurków oraz potwierdza, że nurkowanie swobodne jest wspaniałą formą rekreacji i możliwością spędzenia wolnego czasu w interesującym towarzystwie.

Kalendarium

Kalendarium Klubowe od 1956 roku   (po naciśnięciu odnośnika zostanie pobrany plik .pdf)

Ku pamięci

Ku pamięci   (po naciśnięciu odnośnika zostanie pobrany plik .pdf)

Sukcesy sportowe

Sukcesy sportowe    (po naciśnięciu odnośnika zostanie pobrany plik .pdf)

Pisali o Nas

Prasa o Nas   (po naciśnięciu odnośnika zostanie pobrany plik .pdf)

Władze Klubu od 1956 roku

Władze Klubu od 1956 roku   (po naciśnięciu odnośnika zostanie pobrany plik .pdf)